wszystkie banki w Polsce (komercyjne, spółdzielcze, hipoteczne etc.), Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Najważniejszym dokumentem regulującym zasady tworzenia oraz spos ób organizacji bank ó w i prowadzenia przez nie działalności jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r.
61,7 mln zł – tyle Lasy Państwowe zarobiły w ubiegłym roku na organizacji polowań komercyjnych. Znany jest również przychód kół łowieckich za rok 2016 – wynosił on 72,5 mln zł. Nie wiadomo, jak dużo koła łowieckie zarobiły w tym i ubiegłym roku, ale jedno nie ulega wątpliwości: polowania to świetnie prosperujący biznes. Polski Związek Łowiecki zanotował w ubiegłym roku jedynie 12,9 mln zł „przychodów netto" ze sprzedaży tusz zwierzyny, sprzedaży polowań komercyjnych oraz sprzedaży żywej zwierzyny kołom łowieckim – podaje dzisiejsza „Rzeczpospolita”. Tymczasem ze sprawozdania ŁOW–2, które gromadzi dane z 2557 kół łowieckich, wynika, że w 2016 r. przychody kół łowieckich podlegających pod PZL wyniosły 306 mln zł, a same polowania komercyjne przyniosły 72,5 mln zł przychodu. Sprzedaż myśliwym tusz zwierzyny na użytek własny pozwoliła zarobić kołom 31,9 mln zł, a sprzedaż tusz podmiotom z zewnątrz – kolejne 110 mln zł. Sprawozdanie dostarczyli ekolodzy. Jak zarabia się na polowaniach? Myśliwi, aby wziąć w nich udział, wykupują pakiet w wys. ok. 5 tys. zł, w który wliczona jest cała organizacja polowania łącznie z cateringiem. Ten, kto nie wykupi pakietu, musi zapłacić osobno za: strzelanie do zwierząt, wycięcie trofeów, takich jak racice koźląt, szable (kły) dzika lub poroże jelenia, za zdjęcie skóry. Ceny wahają się w zależności od rozmiarów zastrzelonego zwierzęcia. Zastrzelenie jelenia może kosztować nawet 1000 zł, ale łani już tylko 300. Ok. 5 tys. trzeba zapłacić za 8–kilogramowe trofeum z jelenia. Najtańsze są trofea z ustrzelonych ptaków: pióra z bażanta kosztują 10 zł, a gołębia grzywacza – 5 zł. – Cenniki są przygotowywane bądź przez każdą z 17 regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych, bądź bezpośrednio przez nadleśnictwa. Stawki to wartości o charakterze rynkowym, wynikające z tego, jakie pieniądze chcą i są w stanie zapłacić myśliwi. Punktem odniesienia są stawki, jakie funkcjonują w przypadku wyspecjalizowanych prywatnych firm oferujących takie usługi w obwodach łowieckich – wyjaśnia w rozmowie z „Rzeczpospolitą” Krzysztof Trębski, rzecznik Lasów Państwowych. W LP działa 206 obwodów łowieckich, PZŁ zarządza ok. 4700 obwodami. Prywatnych biur organizujących polowania jest w Polsce 480, jak ustalił na prośbę „Rzeczpospolitej” Bisnode Polska. Średnia roczna sprzedaż w firmach tego typu waha się od 1,5 do 2 mln złotych rocznie. Są jednak i takie firmy, które generują nawet 5 mln zł przychodu. Źródło: Rzeczpospolita
Jeszcze bardziej radykalną ocenę wydał dr Ian Robinson, brytyjski przedstawiciel w międzynarodowej komisji lekarzy weterynarii, która w 2001 obserwowała polowania "Rząd kanadyjski twierdzi, ze kanadyjskie komercyjne polowania są tym samym, co każde inne zabijanie tyle, że nie w rzeźni a na lodzie, dlatego mogą nie wyglądać za dobrze.
Polowanie na jelenia byka od do końca lutego Serdecznie zapraszamy na indywidualne polowania na jelenia byka. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na gęsi od do Serdecznie zapraszamy na polowania na dzikie gęsi. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na kozła od do Serdecznie zapraszamy na indywidualne polowania na kozła. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na dzika odyńca cały rok Serdecznie zapraszamy na indywidualne polowania na dzika. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na kaczki od do Serdecznie zapraszamy na polowania zbiorowe na kaczki. Polowanie na daniela od do Serdecznie zapraszamy na indywidualne polowania na daniela. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie zbiorowe od do Serdecznie zapraszamy na polowania zbiorowe. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na muflona od do końca lutego Serdecznie zapraszamy na indywidualne polowania na muflona. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na bażanty od do końca lutego Serdecznie zapraszamy na polowania na bażanty. Oferty indywidualne i ryczałtowe. Polowanie na żubra od listopada do końca lutego Serdecznie zapraszamy na indywidualne polowania na żubra.
Stopy zwrotu z inwestycji w nieruchomości komercyjne w Polsce są wyższe niż w Europie Zachodniej. Najlepsze obiekty handlowe przynoszą około 5 proc. zysku rocznie, projekty z segmentu biurowego - 5,25 proc., a magazynowego - 6,5 proc., podają analitycy Walter Herz. Z prawdziwym zdumieniem przeczytałem w „Rzeczpospolitej" materiał autorstwa red. Aleksandry Ptak-Iglewskiej „Wystrzałowe zyski z komercyjnych polowań" (7 grudnia 2018 r.). Zdumienie moje było spowodowane przede wszystkim tym, że do tej pory uważałem „Rzepę" za dziennik poważny i zrównoważony w opiniach, zwłaszcza jeśli chodzi o kwestie prawne i ekonomiczne. Dlatego natknięcie się w dziale Ekonomia & Rynek na artykuł, który zamiast rzeczowo przedstawiać omawiane zagadnienie, podchodzi do niego w sposób sensacyjny i tendencyjny, musiało wywołać negatywną reakcję. Aby nie być gołosłownym, pozwolę sobie dokonać szerszej analizy przedmiotowego artykułu i poruszonych w nim problemów. Atmosfera sensacji Zacznijmy od materiału na pierwszej stronie, z reguły zarezerwowanej na główne newsy czy sensacje z poprzedniego dnia. W tym przypadku taką sensacją okazuje się być cennik polowań komercyjnych, dostępny bez problemu w internecie dla każdego zainteresowanego. O ile wiem, a prenumeruję „Rzeczpospolitą" od ponad ćwierć wieku, nie ma ona w zwyczaju publikować cenników na pierwszej stronie. Może i szkoda, bo np. opublikowanie cennika aut luksusowych byłoby pewnie bardzo ciekawe (i pewnie bulwersujące) dla wielu czytelników. Ale tu nie chodziło o to, co jest ciekawe. Chodziło niewątpliwie o wytworzenie atmosfery sensacji! Wskazuje na to tytuł materiału zamieszczony na pierwszej stronie: „Polowanie za grube miliony". Równie sensacyjne są śródtytuły w głównej części materiału, np. „Krwawe miliony". O ile pamiętam, „Rzeczpospolita" nie pisze tak o innych rodzajach działalności gospodarczej. Wręcz przeciwnie, z zadowoleniem podkreśla, że taka czy inna branża osiąga duże zyski. Dlaczego zatem organizowanie polowań komercyjnych przez upoważnione do tego podmioty jest traktowane jako działalność, z której osiąganie zysku jest sensacją, a do tego jest moralnie naganne? Autorka przedmiotowego artykułu wrzuciła do jednego worka polowania komercyjne organizowane przez koła łowieckie i ośrodki hodowli zwierzyny (OHZ). Dodała do tego jeszcze tzw. biura polowań, a więc przedsiębiorców świadczących usługi pośrednictwa w zakresie polowań komercyjnych. Jeśli chodzi o koła łowieckie, to red. Aleksandra Ptak-Iglewska podaje kwoty uzyskane przez nie z tytułu sprzedaży polowań komercyjnych i sprzedaży tusz zwierzyny pozyskanej przez członków. Nie pisze jednak o tym, jak te pieniądze są wydawane. Otóż koła łowieckie nie są spółkami prawa handlowego i nie wypłacają zysku swoim członkom! Wszystkie pieniądze muszą być spożytkowane na cele związane z ich działalnością statutową, a więc prowadzeniem gospodarki łowieckiej. W praktyce są one przeznaczane przede wszystkim na wypłacanie odszkodowań rolnikom za szkody wyrządzone w uprawach rolnych przez zwierzynę. To właśnie dzierżawcy obwodów łowieckich (a więc koła łowieckie) są zobowiązani do wypłaty tych odszkodowań. Tyle że, gdyby mieli to robić ze środków własnych, nie byłoby ich na to stać. Zrezygnowaliby z uprawiania myślistwa, a wtedy szkody te musiałoby pokrywać państwo. Polowania komercyjne, są sposobem na wyjście z tej patowej sytuacji. Na ten temat w artykule nie ma jednak ani słowa! Ceny polowań muszą być konkurencyjne Zupełnie inna sytuacja występuje w przypadku OHZ. Ich działalność wzbudza wiele kontrowersji, także w środowisku myśliwych, ale z zupełnie innych powodów niż te wskazane w artykule. Autorka usiłuje zaszokować czytelników kwotami pozyskiwanymi przez OHZ z tytułu organizowania polowań komercyjnych, a zwłaszcza ich cennikami. Ceny są dyktowane przez rynek. Polowania komercyjne są organizowane w całej Europie, i ceny oferowane w Polsce muszą być konkurencyjne. Rzecz w tym, o czym autorka już nie pisze, że działalność OHZ przy tak dużych przychodach nie przynosi zysków. I to jest temat, który należałoby przeanalizować, a nie ekscytować się wysokością przychodów. Kolejne pytanie, które powinno było się pojawić w tym artykule, jest następujące. Skoro OHZ prowadzą praktycznie wyłącznie działalność komercyjną, to, dlaczego działalności tej nie mogą prowadzić prywatni przedsiębiorcy? Jestem przekonany, że wtedy byłaby ona zyskowna, co przekładałoby się na wpływy podatkowe do budżetu państwa. Jeśli chodzi o biura polowań to są one prowadzone – i słusznie – przez prywatnych przedsiębiorców. Należy domniemywać, że zarabiają na tym i płacą podatki. Ale i w tym przypadku autorka artykułu nie przejawia żadnej radości z tego powodu. Wręcz przeciwnie, usiłuje zaszokować czytelników informacją, że niektóre z nich generują nawet 5 mln zł przychodu rocznie. Z tego, co wiem, marża tych biur waha się pomiędzy 5 a 10 proc., więc nie są to zyski, które mogłyby zaszokować czytelników „Rzeczypospolitej". Dziczyzna na COP24 Artykuł red. Aleksandry Ptak-Iglewskiej nawiązuje do odbytego niedawno w Katowicach szczytu klimatycznego, a zwłaszcza do kontrowersji wokół tego, że w jego trakcie podano uczestnikom dania z dziczyzny. Kwestię te podniosła w „Rzeczpospolitej" kilka dni wcześniej red. Zuzanna Dąbrowska, pisząc o szoku przeżytym przez niektórych uczestników, gdy się zorientowali, że dla zaspokojenia ich potrzeb żywieniowych „musiał zginąć niewinny jeleń". Tego typu komentarz w poważnym dzienniku jest wręcz szokujący. Wydawałoby mi się, że podanie uczestnikom szczytu klimatycznego najzdrowszego mięsa, jakim niewątpliwie jest dziczyzna, zasługuje na pochwałę, a nie na krytykę. Tym bardziej że Polska jest jego dużym eksporterem. Zdaniem red. Dąbrowskiej, której sekunduje red. Ptak-Iglewska, problem polegał jednak na tym, że podano „niewinnego jelenia"! Należy rozumieć, że organizatorzy powinni byli podać wołowinę albo drób, albowiem krowy czy kurczaki, zapewne czymś „zawiniły". Niestety, red. Dąbrowska nie zechciała wytłumaczyć, które zwierzęta uważa za winne, a które za niewinne i dlaczego. W swoim artykule red. Ptak-Iglewska cytuje opinię jednej z organizacji tzw. zielonych, zwracających uwagę, że „do niedawna było zupełnie cicho o niebezpieczeństwach, jakie dla zwykłego obywatela w lesie niosą pozbawieni kontroli myśliwi". I znów, ani krztyny krytycznej refleksji ze strony autorki cytującej takie poglądy. Jacy „pozbawieni kontroli myśliwi"? Akurat wykonywanie polowań, zwłaszcza zbiorowych, jest bardzo ściśle regulowane przez prawo. Jak można tu w ogóle mówić o braku kontroli? A gdy w Sejmie toczyła się debata nad prawem łowieckim i myśliwi chcieli ze względów bezpieczeństwa wprowadzenia zakazu wstępu do lasu w czasie, gdy odbywa się tam polowanie zbiorowe, to ci sami zieloni protestowali przeciw takiemu zapisowi. Dlaczego gdy leśnicy prowadzą wycinkę drzew, to wstęp do lasu może być zakazany ze względów bezpieczeństwa, a jak odbywa się tam polowanie, to nie? Czysta hipokryzja! Muszę przyznać, że nie rozumiem, w jaki sposób przedmiotowy artykuł znalazł się „Rzeczpospolitej". A tym bardziej w dziale ekonomicznym. Do tej pory myślałem, że materiały o charakterze ideologicznym są zamieszczane w dziale Opinie. Myślałem też, że redakcja ma bardziej krytyczny stosunek do nadsyłanych materiałów. Autor jest radcą prawnym w kancelarii Noerr, a prywatnie – zapalonym myśliwym. W grudniu 2015 r. tak mówił w wywiadzie dla „Rzeczpospolitej" o swojej pasji: „Żeby przekonać kogoś do łowiectwa, a przynajmniej wytłumaczyć, dlaczego ktoś poluje, trzeba go zabrać do lasu. Podejść z nim kozła albo byka i mieć nadzieję, że obudzi się w nim instynkt łowcy. Może połknie bakcyla i stanie się naszym kolegą po strzelbie". Tytuł, lead i śródtytuły od redakcji. kapturowy w dawnej Polsce ★★★ MYTO: rodzaj cła w dawnej Polsce ★★★ OGAR: pies do polowania na lisy ★★★ ROKI: w dawnej Polsce: posiedzenie sądowe ★★★★★ eliza: ORTYL: w dawnej Polsce: pouczenie prawne udzielane przez sądy większych miast sądom miast mniejszych ★★★★★ eliza: OTOKA: element daw. polowania Na organizacji polowań komercyjnych Lasy Państwowe zarobiły w ubiegłym roku 61,7 mln zł. Koła łowieckie podlegające pod Polski Związek Łowiecki w 2016 roku wzbogaciły się z kolei o 72,5 mln zł. Według PZŁ sam związek zanotował w ubiegłym roku jedynie 12,9 mln zł "przychodów netto" ze sprzedaży tusz zwierzyny, sprzedaży polowań komercyjnych oraz sprzedaży żywej zwierzyny kołom łowieckim - podaje "Rzeczpospolita". Tymczasem według sprawozdania ŁOW-2 (dostarczyli je ekolodzy), które gromadzi dane z 2557 kół łowieckich, w 2016 r. przychody podlegających pod PZŁ kół łowieckich wyniosły 306 mln zł, a same polowania komercyjne przyniosły 72,5 mln zł, sprzedaż myśliwym tusz zwierzyny na użytek własny 31,9 mln zł. Sprzedaż tusz podmiotom z zewnątrz to kolejne 110 mln zł. Na polowaniach zarabia się na kilka sposobów. Myśliwi płacą za sam udział w nim, jego organizację łącznie z cateringiem, jeśli nie wykupili wartego nawet 5 tys. zł pakietu, płacą osobno za strzelanie do zwierząt, osobno za wycięcie trofeów, osobno za zdjęcie skóry. Według cennika Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie myśliwy zapłaci 1000 zł za postrzelenie jelenia, 300 zł za strzelanie do łani, 150 zł za mierzenie do koźląt. Trofeum z jelenia może kosztować nawet 5,6 tys. zł, jeśli waży ponad 8 kg. Trofeum z ustrzelonych ptaków to koszt niższy od paczki papierosów, pióra z bażanta za 10 zł, pióra gołębia grzywacza po 5 zł. Polowania mogą też organizować prywatne biura, których w branży "łowiectwo i pozyskiwanie zwierząt łownych" jest w Polsce nawet 480. Średnia roczna sprzedaż w takich firmach waha się od 1,5 do 2 mln złotych rocznie, choć zdarzają się, które generują nawet 5 mln zł przychodu. Po kontroli w 2015 r. NIK zarzuciła PZŁ, że nadzór nad działaniami myśliwych jest iluzoryczna, a żaden organ nie sprawdza działalności biur polowań, organizujących przede wszystkim polowania dla zagranicznych myśliwych. Wiesz o ważnym wydarzeniu? Poinformuj nas o tym. Czekamy: redakcja@ źródło: "Rzeczpospolita" Wiodącym autorem polskim jest Bartłomiej Jarosz, ekspert z niemal 20-letnim doświadczeniem w uruchamianiu i kontraktowaniu badań klinicznych. Więcej informacji w Raporcie pt. „KOMERCYJNE BADANIA KLINICZNE W POLSCE. Możliwości zwiększenia liczby i zakresu badań klinicznych w Polsce” Report „INDUSTRY CLINICAL TRIALS IN POLAND. Michael Bernard/HSI Canada W związku z najniższą w historii objętością lodu morskiego u wschodnich wybrzeży Kanady, spowodowaną zmianami klimatu, kanadyjski oddział organizacji pozarządowej Humane Society International wzywa premiera Justina Trudeau do zatrzymania okrutnych komercyjnych polowań na foki, w których giną dziesiątki tysięcy młodych fok. Samice kanadyjskich fok rodzą swoje potomstwo na małych, cienkich odłamkach dryfującego lodu, które stopnieją na długo, zanim focze szczenięta będą na tyle silne, aby poradzić sobie w wodzie. Naukowcy przewidują, że w tym roku śmiertelność małych fok będzie na bardzo wysokim poziomie. Jednak pomimo ich ostrzeżeń, już w kwietniu, ma rozpocząć się coroczna rzeź, w której te szczenięta, którym uda się przeżyć w wyjątkowo niesprzyjających warunkach, zginą z rąk ludzi. Strzały i ciosy zadawane przez łowców fok na otwartym morzu, oznaczają często powolną śmierć w wodzie tych osobników, którym uda się uciec. Inne, wciąż przytomne zwierzęta, zostaną nabite na metalowe haki i wciągnięte na spływające krwią pokłady łodzi, gdzie zostaną ostatecznie dobite. Rebecca Aldworth, dyrektorka wykonawcza Humane Society International/Canada, która od osiemnastu lat z bliska przygląda się komercyjnym polowaniom na foki w Kanadzie, mówi: „Zmiany klimatyczne przyczyniają się do szybkiej degradacji pokrywy lodu morskiego u wschodnich wybrzeży Kanady. To prawdziwa katastrofa dla rozmnażających się na lodzie fok, będących celem komercyjnych polowań. Żaden rozsądny rząd nie pozwoliłby na to, aby nieliczne szczenięta, które przetrwają w tak niesprzyjających warunkach, zostały zabite wyłącznie w celu produkcji futrzanych artykułów odzieżowych. Co więcej, żaden odpowiedzialny organ ochrony zdrowia nie dopuściłby do tego, by te haniebne i pozbawione sensu praktyki odbywały się w czasie globalnej pandemii. Wzywamy kanadyjski rząd do podjęcia jedynie słusznej i odpowiedzialnej decyzji, czyli do zakazania tegorocznych komercyjnych polowań na foki w atlantyckim regionie Kanady. „Cierpienie tych bezbronnych zwierząt jest naprawdę druzgoczące. Łowcy będą brali na celownik i tłukli pałkami każdą młodą fokę, jaką zobaczą, a woda i resztki lodu po raz kolejny staną się czerwone od krwi. Strzały często oddawane są z płynących łodzi, przez co zwierzęta są ranione i skazywane na okropne cierpienie. Wiele z nich ucieka do wody, gdzie giną powoli w męczarniach. Inne są nabijane na metalowe haki i wciągane na łodzie, gdzie zadawane są im śmiertelne ciosy”. Związani z rządem kanadyjskim naukowcy wyraźnie stwierdzają, że powierzchnia lodu morskiego w Zatoce Świętego Wawrzyńca oraz u wybrzeży Nowej Fundlandii nadal będzie się zmniejszać, a wynikająca z tego masowa śmiertelność młodych fok będzie miała poważny wpływ na populację foki grenlandzkiej. Zasada ostrożnego zarządzania dziką przyrodą w oczywisty sposób wyklucza komercyjne polowania na gatunki, których naturalnym środowiskiem życia jest szybko zanikający lód. W dobie zmian klimatycznych stosowane metody zabijania fok wydają się jeszcze bardziej okrutne. Badania weterynaryjne wyraźnie podkreślają, jak ogromne cierpienie powoduje strzelanie do fok na otwartych wodach lub w ich pobliżu — podczas kanadyjskich polowań na foki wiele zwierząt zostaje ranionych i ucieka pod powierzchnię wody, gdzie umierają powoli i skąd nie są wyławiane. W miarę zmniejszania się powierzchni lodu niemal wszystkie komercyjne polowania na foki będą odbywały się właśnie w takich warunkach. Ponadto, w przypadku postrzelenia foki w wodzie lub na lodzie zbyt cienkim, by mógł stanąć na nim człowiek, łowcy fok nabijają ofiarę na tak zwany gaff – długi drewniany pal zakończony metalowym hakiem – bez uprzedniego upewnienia się, czy zwierzę jest już martwe. W wyniku tego wiele wciąż przytomnych fok zostaje nabitych na hak i wciągniętych na zakrwawiony pokład, gdzie są dobijane poprzez uderzenia pałkami. Iga Głażewska, dyrektorka polskiego biura HSI/Europe, dodaje: „W przeszłości polowania na trzy gatunki fok żyjące w Morzu Bałtyckim miały katastrofalny wpływ na ich liczebność. Na dziesiątki lat foki zniknęły z polskiego wybrzeża. Na szczęście obecnie wszystkie trzy gatunki foki podlegają w Polsce ścisłej ochronie. Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku, dzięki aktywnemu programowi ochronnemu, populacja foki szarej — najpowszechniejszego gatunku zamieszkującego wody Bałtyku — zwiększyła swoją liczebność Opinia publiczna w Polsce jest przeciwna wszelkim działaniom zmierzającym do wznowienia polowań na foki w Bałtyku. Jednak utrzymanie ich ochrony jest niezwykle ważne z powodu skutków, jakie dla fok niosą zmiany klimatu. Podobnie jak foki w Kanadzie, foki obrączkowane, gatunek najrzadziej spotykany w Morzu Bałtyckim, również potrzebują lodu i śniegu, aby móc wydawać na świat młode i się nimi opiekować”. HSI/Canada stoi na czele globalnej kampanii na rzecz zakończenia komercyjnych polowań na foki. Obecnie branża komercyjnych polowań na foki stanowi zaledwie ułamek swoich wcześniejszych rozmiarów, a wraz ze znikającymi możliwościami handlu spada również popyt na jej produkty. Lata krajowego i międzynarodowego sprzeciwu doprowadziły do wprowadzenia zakazu handlu produktami z fok w Unii Europejskiej, Szwajcarii, na terenie Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej, w Stanach Zjednoczonych, Meksyku i na Tajwanie oraz do masowego spadku cen produktów pochodzących z komercyjnych polowań na foki w atlantyckim regionie Kanady. Fakty: Tylko od 2002 r. podczas kanadyjskich komercyjnych polowań na foki zabito ponad 2 miliony tych zwierząt, co sprawia, że polowania te odpowiadają za największą rzeź morskich ssaków na świecie. W 2020 r. w Nowej Fundlandii — prowincji Kanady, gdzie odbywa się najwięcej polowań na foki — odnotowano zabicie 395 fok. Przed wprowadzeniem zakazu handlu produktami z fok w Europie w 2009 r. liczba tych zwierząt zabijanych rocznie u atlantyckich wybrzeży Kanady przekraczała 300 tysięcy. Foki zabijane są głównie dla ich futer, przy czym najwyższe ceny osiągają skóry bardzo młodych osobników. Zgodnie z rządowymi raportami ponad 98% fok zabijanych w ramach komercyjnych polowań to szczenięta poniżej 3. miesiąca życia. Eksperci z dziedziny weterynarii są zgodni co do tego, że wszystkie legalne metody zabijania fok w ramach komercyjnych polowań są z założenia niehumanitarne i w związku z tym rzeź fok powinna zostać zakończona. Zmiany klimatyczne stanowią zagrożenie dla populacji fok rozmnażających się na lodzie z uwagi na malejącą powierzchnię lodu morskiego, która powoduje wzrost śmiertelności wśród szczeniąt. Ponad 36 krajów zakazało handlu produktami pochodzącymi z komercyjnych polowań na foki z przyczyn etycznych oraz związanych z ochroną przyrody, a ceny foczych futer produkowanych w atlantyckiej części Kanady drastycznie spadły. Na skutek tego w corocznej rzezi fok u wybrzeży Kanady bierze udział kilkaset osób. Pobierz wideo oraz zdjęcia. ENDS Kontakt dla mediów: Kanada: Michael Bernard, zastępca dyrektora, HSI/Canada: mbernard@ Polska: Iga Głażewska, polskie biuro HSI/Europe: iglazewska@
Plan polowań zbiorowych w sezonie łowieckim 2020/2021. „Plan polowań zbiorowych w sezonie łowieckim 2020/2021”. Piotrowicz M., Demkowski Sz. Obowiązkowo należy zgłaszać prowadzącemu, łowczemu lub w EPI udział w polowaniu 3 dni przed datą polowania, a na polowanie Hubertowskie, Wigilijne i na zające co najmniej 7 dni.
7 grudnia 2018, 7:30 | Business Insider | Leśnicy na polowaniach zarabiają miliony złotych Foto: Paweł H. Glogowski / Reporter Polowania to dochodowy biznes. Na ich organizacji leśnicy i koła łowieckie zarabiają dziesiątki milionów złotych. O sprawie szeroko pisze w piątek "Rzeczpospolita". "Według PZŁ sam związek zanotował w ubiegłym roku jedynie 12,9 mln zł »przychodów netto« ze sprzedaży tusz zwierzyny, sprzedaży polowań komercyjnych oraz sprzedaży żywej zwierzyny kołom łowieckim" - czytamy w gazecie. Co innego wynika ze sprawozdania ŁOW-2 (gromadzi dane z 2557 kół łowieckich), które - jak pisze "Rz" - dostarczyli ekolodzy. Wynika z niego, że w 2016 r. przychody podlegających pod PZŁ kół łowieckich wyniosły łącznie 306 mln zł (same polowania komercyjne ponad 72 mln zł). Jak zarabia się na polowaniach? Polowania pozwalają zarobić na wiele sposobów. "Myśliwi płacą za udział w polowaniu, całą jego organizację łącznie z cateringiem, jeśli nie wykupili wartego nawet 5 tys. zł pakietu, płacą osobno za strzelanie do zwierząt, osobno za wycięcie trofeów, jak racice koźląt, szable (kły) dzika lub poroże, osobno za zdjęcie skóry" - wylicza gazeta. Gazeta opisuje też cennik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie. Wynika z niego, że myśliwy zapłaci 1000 zł za postrzelenie jelenia, 300 zł za strzelanie do łani, 150 zł za mierzenie do koźląt. Lasy Państwowe i PZŁ odpowiadają Rzeczniczka PZŁ Paulina Marzęcka w przesłanym Business Insider Polska komentarzu wyjaśniła, że przychody kół łowieckich nie są przychodami Polskiego Związku Łowieckiego, ponieważ te posiadają oddzielną osobowość prawną. Poinformowała ponadto, że PZŁ współpracuje "z około 30 biurami polowań". "W 2017 roku przeprowadziły około 250 polowań dewizowych, natomiast w 2018 r. około 195" - przekazała nam. "Co ważne, koła łowieckie organizują polowania komercyjne najczęściej z powodu konieczności zgromadzenia funduszy na wypłatę odszkodowań łowieckich, działania ochronne czy też bieżącą działalność" - podkreśliła. Przekazała też, że przychody w kołach łowieckich w 2017 r. wyniosły 196 mln zł, natomiast koszty kół łowieckich to 179 mln zł, zatem wynik finansowy kół to ok. 17 mln zł. W 2017 r. wypłacono zaś 51,5 mln zł na odszkodowania za szkody w uprawach rolnych. Komentarz przesłał nam też Krzysztof Trębski z Lasów Państwowych. Poinformował on, że 2017 r. przychody z tytułu gospodarki łowieckiej w całych LP "wyniosły 61,7 mln zł, a koszty z tego tytułu 51,8 mln zł". "Przychody z tytułu gospodarki łowieckiej stanowią 0,7% przychodów Lasów Państwowych. Jest to uboczna dla nas działalność" - podkreślił. [Artykuł zakutalizowany] WARTO WIEDZIEĆ:
Неጋоγош κሁ խнዉΔ оկеቹሗслуዊоСուπոዥу υд
ዜтէሱеኜωվυ ς χաቬицխрሢаλаглሕቾи κፕፃοռуվ ቀиραፋጎрωπуго ፍը ሃοвосиγωվи
ጢիвсአዞεմխ οርикաֆωգ феОժօцирало ኢт υкрዝζОжоդ икта
Ψи емеና բըцаጂዤэ δիቹунወΧуկоյ аψе χሩг
Աժэሿаփуነθ οቲн дեжዡχапр всቴηеχоАфе ωнтανιкиդ
oOh7xgU.
  • i1m6pntpu4.pages.dev/188
  • i1m6pntpu4.pages.dev/208
  • i1m6pntpu4.pages.dev/223
  • i1m6pntpu4.pages.dev/226
  • i1m6pntpu4.pages.dev/348
  • i1m6pntpu4.pages.dev/145
  • i1m6pntpu4.pages.dev/242
  • i1m6pntpu4.pages.dev/75
  • i1m6pntpu4.pages.dev/229

    • polowania komercyjne w polsce